Średniowieczna rodzina jaskiniowców, która rabowała, zabijała i zjadała swoje ofiary.
Medieval family of cave-dwelling vagabonds, who were said to have robbed, killed and eaten their victims.
Najbardziej krwiożercza rodzina na świecie mieszkała w jaskini na zachodnim wybrzeżu Szkocji, w pobliżu Ballantrae.
Przez 25 lat klan złożony z 48 osób zamordował, okaleczył i zjadł około 1000 osób. Jak mówi legenda ofiarami padli nieszczęśni mężczyźni, kobiety i dzieci.
Niewiele jest historycznych dowodów na istnienie Sawney’a Beana, ale legenda o jego krwawych rządach żyje do dziś. Mówi się, że urodził się w pobliżu Edynburga w drugiej połowie XVII wieku, był synem robotnika kopiącego rowy i naprawiającego żywopłoty. Taka ścieżka kariery nie wydawała mu się atrakcyjna, więc kiedy znalazł kobietę o podobnych celach życiowych, przenieśli się razem na południe do Ayrshire, gdzie wspólnie mogli zaspokajać apetyt na ludzkie mięso.
Około milę na północ od Bennane Head znajduje się jaskinia, w której podobno żył Sawney z małżonką. Była to idealna kryjówka, z tunelami ciągnącymi się w głąb klifu i wejściem, zamaskowanym przez morskie pływy dwa razy dziennie.
Przerażającą falę zbrodni zapoczątkowali jako para, ale stopniowo wprowadzali w tajniki całą rodzinę. Kazirodcze związki ich ośmiu synów i sześciu córek przyniosły w rezultacie 18 wnuków i 14 wnuczek, i wszyscy kontynuowali haniebne rodzinne tradycje.
W szczytowym momencie przerażającej kariery, Sawney Bean i jego banda uderzali w samotne grupy złożone nawet z sześciu osób, o ile tylko przemieszczali się pieszo. Podróżujący konno byli atakowani tylko wtedy, gdy było ich nie więcej niż dwóch.
Ofiary grabiono, zabijano, porcjowano i zabierano do jaskini, gdzie zostawały skonsumowane, a wszelkie resztki zamienione w przetwory.
Dopóki rodzina kanibali nie została ujęta, nie było nikogo, kto mógł opowiedzieć o tej makabrze – żadna z ofiar nie uszła z życiem.
Podobno Sawney Bean i jego rodzina stworzyli bardzo skuteczną formację „otoczyć i atakować”, dzięki czemu mieli pewność, że wytypowana ofiara nie miała szans. Nawet jeśli nieszczęśnik wyrwał się ze szponów pierwszej grupy, uciekając wpadał w ręce pozostałych, czekających w ukryciu.
Ciągłe znikanie dziesiątek przez lata siało terror w okolicy. Wielu miejscowych, których podejrzewano o te zbrodnie, zostało osądzonych i straconych, tak jak niewinny oberżysta, na którego padły oskarżenia tylko dlatego, że w wielu przypadkach był ostatnią osobą, która widziała ofiary żywe.
W końcu szczęście opuściło klan Sawney’a Beana. Przypuścili atak na małżeństwo, które na jednym koniu wracało do domu z pobliskiego targu. Kobieta została zwleczona z konia i podczas gdy ktoś z klanu podcinał jej gardło i patroszył trzewia, pozostali pośpieszyli by kąpać się w krwi, płynącej strumieniami. Jej mąż walczył zaciekle o swoje życie, gdy od strony targu nadjechała grupa około 20 jeźdźców. Udało się uratować życie mężczyzny, ale klan rozpierzchł się w mroku a okaleczone ciało kobiety odnaleziono porzucone w pobliżu.
Jeźdźcy dotarli do Glasgow, gdzie złożyli oficjalny raport o zajściu na ręce ojców miasta, którzy z kolei poinformowali króla Jakuba VI. Przerażony król wysłał ekipę 400 poszukiwaczy w ślad za klanem Beana.
Uratowany mąż doprowadził ich do miejsca zbrodni, ale mimo użycia psów myśliwskich nie udało im się znaleźć miejsca, gdzie mogła się schronić taka duża grupa ludzi. Zrezygnowani, w ciemnościach, przechodzili obok zaciemnionego wejścia do jaskini, kiedy psy podniosły straszliwy harmider. Ekipa zawróciła w stronę mało prawdopodobnej kryjówki i posłała po pochodnie, żeby ją przeszukać.
Napotkali tam mrożącą krew w żyłach scenę. W jednej z pieczar czaił się cały klan Sawney’a Beana, w otoczeniu różnych kończyn i części ciała ułożonych zgrabnie pod ścianami. Znaleźli też stosy przedmiotów zrabowanych ich ofiarom przez lata terroru.
Nie było sądu. Na rozkaz króla Jakuba wszyscy 48 członkowie rodziny zostali zabrani do Tolbooth w Edynburgu, skąd następnego dnia przemaszerowali do Leith na miejsce egzekucji.
Jak wieść niesie, kobiety i dzieci z klanu musiały patrzeć jak wciąż przytomni mężczyźni po kolei tracą kończyny, wykrwawiając się na śmierć. Po wielu godzinach tych męczarni, kobiety i dzieci zostały spalone żywcem na trzech wielkich stosach. Makabryczne pożegnanie najgorszych seryjnych morderców, jakie zna świat.
The most notoriously bloodthirsty family in the world are said to have lived in a cliffside cave a mile long on the west coast of Scotland, near Ballantrae.
For 25 years, this clan of up to 48 members murdered, mutilated and ate around 1000 men, women and children unfortunate enough to cross their path… or so the story goes.
There are few historical records of Sawney Bean, but the legend of his murderous reign remains strong. Sawney Bean is said to have been born near Edinburgh in the mid to late 1600s, the son of a hedger and ditcher. It wasn’t work that appealed to the young Sawney, so he and a like-minded female friend decided to seek their fortune elsewhere and travelled to south Ayrshire, where they satisfied their taste for human flesh.
A cave about a mile north of Bennane Head is where Sawney and his wife were said to live. It was the perfect hideaway, with its network of tunnels leading deep into the cliff and its entrance covered by the rising tide twice a day.
They began their terrifying crimewave as a couple but gradually introduced their growing family into their heinous ways. Their eight sons and six daughters produced 18 grandsons and 14 granddaughters, all of them born as a result of incestuous relationships.
At the height of their reign of terror, Sawney Bean and his pack would pounce on isolated groups of up to six people at a time, as long as they were on foot. Horse-riders were only attacked if there were no more than two of them.
The victims were robbed, killed, dismembered and taken back to the cave where they were eaten, with any leftovers being pickled and preserved.
Until the capture of the family, no one lived to tell the tale of the cannibal clan since none of their victims had ever escaped alive.
Sawney Bean and his family were said to have developed a very effective surround-and-attack formation that ensured that once the victim had been selected, he was as good as dead. Even if he or she fought free from the first group of attackers, they would be trapped and killed by the others lying in wait.
The disappearance of tens, then hundreds of people across the years inevitably spread great fear and alarm throughout the area. Many local suspects were tried and hanged, among them a number of innocent innkeepers who fell under suspicion purely because in several instances they would be the last to see the disappeared person alive.
Eventually, luck ran out for the Sawney Bean clan. They launched an attack on a husband and wife riding together on one horse, on their way home from a nearby fair. The woman was dragged from the horse and as some of the clan cut her throat and disembowelled her, other members were already lapping up the blood streaming from her wounds.
Her husband was fighting valiantly for his life when another group of around 20 people on horseback chanced upon the scene, they too having been visiting the fair. The husband’s life was saved as the family scattered into the night and his wife’s mutilated body was found some way off. Carrying on to Glasgow, the riders made an official report of the incident to the city fathers, who in turn sent word to King James VI. He was horrified enough to send out a 400-strong hunting party to seek out the Bean clan.
Led by the husband and accompanied by a pack of bloodhounds, they scoured the area but could find no dwellings large enough to house such a large group of people. With hope of finding the family almost gone, they unwittingly passed the pitch-black entrance to the cave when the bloodhounds set up a tremendous racket, barking and howling.
They turned back to explore this unlikely hideout and sent for torches to begin the exploration of the cave.
Eventually, they came upon a horrific scene. In one large cavern lurked the Sawney Bean clan, surrounded by various limbs and other human parts arranged neatly against the walls. There were also piles of artefacts robbed from their victims over the years.
There was no trial. On the order of King James, all 48 members of the family were taken to the Tolbooth in Edinburgh and the following day they were marched to Leith where the executions were to take place.
The story goes that the women and children were forced to watch as the men were dismembered while still conscious and left to bleed to death. Their agonising ordeal would have lasted several hours, after which the women and children were burned alive on three giant fires, a grisly farewell to the worst serial killers the world has ever known.